Skąd się bierze zapach i smak chrzanu? Stąd, że zarówno liście, jak i korzenie chrzanu zawierają w znacznych ilościach witaminę C, witaminy z grupy B i prowitaminę A. Sole mineralne to głównie związki wapnia, fosforu i potasu. Ponadto liście i nasiona chrzanu zawierają alkaloidy. Związki zawarte w chrzanie pobudzają wydzielanie soku żołądkowego oraz wytwarzanie moczu przez nerki.
Olejek gorczycowy stosowany na skórę i błony śluzowe, powoduje ich przekrwienia aż do piekącego bólu. W niewielkich dawkach chrzan ma silne działanie przeciwbólowe, znosi bóle stawowe i kostne. Znane jest od dawna przeciwszkorbutowe działanie chrzanu.
Świeże korzenie spożywane z potrawami poprawiają trawienie. Mogą być cennym lekiem w nieżycie niedokwaśnym żołądka, w przypadku braku łaknienia oraz paradontozach. Liście chrzanu od wieków były uznawane przez medycynę ludową jako skuteczny lek w przypadku bólów głowy.
Okłady ze świeżo zerwanych liści chrzanu korzystnie wpływają na bóle kręgosłupa, a co za tym idzie pozwalają na zmniejszenie użycia środków przeciwbólowych. Podobne właściwości przeciwbólowe ma alkoholowy wyciąg ze świeżo utartych korzeni chrzanu.
Wyciąg ten przygotujemy w następujący sposób :
Szklankę rozdrobnionych korzeni chrzanu zalać 1/2 szklanki wody i szklanką spirytusu. Po wymieszaniu należy zamknąć szczelnie naczynie (najlepiej słoik) i odstawić na około 10 dni, pamiętając aby codziennie przez 3-4 minuty nim potrząsać. Potem po przecedzeniu płyn można używać do wcierań w miejsca bolące lub można go spożywać w ilości 15 kropli przy nieżytach żołądka i braku łaknienia.
Ponieważ czasami zdarza się nadwrażliwość na chrzan lub uczulenie pierwsze okłady powinny trwać krótko. Przeciwwskazaniem doustnego spożywania chrzanu są bardzo ostre nieżyty żołądka oraz ostre choroby nerek i wątroby.
Zdjęcie powyżej przedstawia chrzan w fazie kwitnienia
