Por zawiera dość dużo węglowodanów, nieco białka, olejków eterycznych, a ze związków mineralnych: sole potasu, sodu, wapnia, żelaza, fosforu i siarki.
Liście poza witaminą C mogą dostarczać dość dużych ilości witaminy B2, B3, PP i prowitaminy A. Cenione od dawna są właściwości dietetyczne pora. Młode liście pora mogą być spożywane w postaci sałatek, a także dodawane do zup, sosów i mięs - nadają im przyjemny zapach i smak.
Por ceniony jest też jako tanie źródło witamin. Podobnie jak cebula, pobudza łaknienie, poprawia trawienie, zwiększa ilość wydalanego moczu. Por może być polecany w gośćcu, miażdżycy, w stanach zmęczenia fizycznego i psychicznego, w zaburzeniach przemiany materii, w otyłości, a także w kamicy moczowej i niektórych schorzeniach wątroby.
Podobnie jak cebuli nie należy spożywać porów w przypadkach zaostrzonych dolegliwości wrzodowych żołądka czy dwunastnicy oraz ostrych nieżytów przewodu pokarmowego.
Jeśli chodzi o kuchnię, to por jest spożywany zarówno na surowo, jak i gotowany czy pieczony. Najszybciej można użyć go do różnych sałatek i surówek. Gotowanego pora można zrobić zaś z fasolką szparagową, z bułką tartą i masłem.
Pora często dodajemy do zapiekanek, tart, sosów czy zup oraz wielu innych potraw. To od nas zależy w jakiej formie użyjemy pora, który jest zdrowy i smaczny. Ja osobiście wolę na surowo w surówkach i sałatkach, ale to kwestia gustu.
