Otóż tak, jest to może nie roślina a pasożyt mający swoje miejsce przeważnie na drzewach liściastych takich jak:
- dąb
- lipa
- brzoza
- topola
Jemiołę dla celów leczniczych można zbierać od jesieni do wiosny (zbiera się jej ziele).
Należy się wspinać na wysokie drzewa lub strącać przy pomocy specjalnych tyczek.
Suszenie ziela jemioły odbywa się powoli, w temperaturach nie przekraczających 30 stopni Celsjusza.
Jemioła ma działanie:
- obniżające ciśnienie krwi
- wzmacniające naczynia
- moczopędne
- przeciwkrwotoczne
- nasercowe
- przeciwskurczowe
Stosowana przy dolegliwościach takich jak:
- nadciśnienie tętnicze
- miażdżyca
- napady szybkiego bicia serca i zaburzenia jego rytmu
- uderzenia krwi do głowy
- przedłużające się miesiączki u kobiet
- nawracające krwawienia z nosa
Sposoby wykorzystania jemioły do celów leczniczych to odwary i nalewki.
Odwar przygotowuje się z suszonego ziela. Jedną łyżkę należy zalać szklanką wody i gotować przez 5-10 minut. Potem ostudzić, przecedzić i pić w 2-3 porcjach w ciągu dnia.
Jeśli chcemy zrobić nalewkę, będziemy potrzebowali 100g ziela jemioły, 1/2 litra spirytusu 70% lub białego wina. Ziele jemioły zalewa się alkoholem i odstawia na dwa tygodnie.
Potem nalewkę należy przecedzić i pić po 20 kropli rozmieszaną z kieliszkiem wody, najlepiej między posiłkami, 2-3 razy dziennie. Przy kuracji przeciw nadciśnieniowej dobrze jest łączyć jemiołę z głogiem i konwalią.
Jemiołę należy zażywać z umiarem, bo można przedawkować. Mogą wystąpić biegunki, wymioty, drgawki. Tak jak w przypadku każdego leku, może mieć ona złe działanie, jeśli będziemy chcieli „przedobrzyć”.