Ja odpoczywam i odstresowuję sie w kuchni. Mogła bym potem nie jeść ale nagotowała bym na zapas ile wlezie . I to im bardziej pracochłonne tym lepiej. Pierogi , krokiety ,kopytka, kluski ślaskie. zrazy , gulasze to potrawy akurat na stres. Można zająć ręce i nie myśleć. Potem zamrozić i jak stres trwa dalej nie trzeba kombinować co by tu ugotować.

Mnie apetyt raczej nie mija, ale raczej zapycham głód i nawet nie mam wtedy smaków na coś szczególnego... jak muszę gotować, to gotuję, ale nawet nie próbuję, więc na czuja robię... na szczęście nie mam w zwyczaju używać dużo soli, bo mogłoby to być zgubne ;) natomiast mój mąż wie, kiedy mnie coś trapi, bo ani nie przesiaduję w kuchni, ani nie wymyślam cudów, ani nie tykam aparatu ... a to rzadkość, abym nie brała aparatu do ręki przy każdej najmniejszej okazji ;)

Jak mam problemy, to ani gotowanie mi nie idzie, ani nie mogę się skupić na czytaniu książki/gazety, nawet internet mnie nie wciąga ;)

Ja podobnie jak mam duży problem to nie umiem nic przełknąć a gotuję tylko to co muszę

A ja odreagowuję właśnie w ten sposób. Gotuję, piekę, robię na drutach....

nie lubię wtedy gotować. tracę jakby 'smaka' i na nic nie mam ochoty... gotuję wtedy wg starych sprawdzonych przepisów, bo eksperymenty w tym czasie nie wychodzą.

Ja wtedy nie gotuję , nic by mi nie szło, nie mam wtedy apaetytu , nic nie jem.

Może wyjaśnię, kiedy jest to tylko zwykła złość lub coś z czym daję sobie radę to wtedy nawet lubię bo rozładowuję napięcie kiedy robię to co lubię, ale kiedy jest tak jak napisałam to koniec całkowita blokada:(

nie lubię wtedy gotować, nie mówiąc o jedzeniu

jak mam "doła" to nie chce mi się ani gotować, ani jeść. Gotuję tylko dla rodzinki

ja także nie potrafię cieszyć się wtedy gotowaniem

kiedy ma się problemy to raczej nic wtedy nie wychodzi, nawet gotowanie i pieczenie

kiedy mam problem ,wtedy coś podjadam - najczęściej słodycze, a gotować i tak muszę dla rodziny