to ciekawe, nie wiedzialam

Przepisu szczegółowego na koper w książce nie ma, ale kiedyś można go było nawet kupić w takiej postaci. Przepis ogólnie jest prosty - posiekany koperek (musi być dobrze osuszony) przekłada się do małych najlepiej słoiczków przesypując solą. Warstwa górna to powinna być sól. Dobrze jest docisnąć koperek, aby jak najwięcej się go w słoiku znalazło. Nie ze względu nawet na koperek (żeby go jak najwięcej weszło), ile na powietrze - trzeba jak najwięcej go z kolei usunąć, choć oczywiście bez przesady. To nie ma być miazga koperkowa, tylko brak pustych miejsc w całości. Zakręcić i już. Nie pasteryzować, ale trzymać w chłodnym miejscu z daleka od światła. Koperek i tak zmieni swój kolor - będzie ciemniejszy. Używa się go po prostu do zaprawiania zup i sosów. Moja Babcia przed zakręceniem kładła na słoiku kwadracik celofanu (do kupienia w kwiaciarniach), ale pergamin, choć nie taki ładny - to się sprawdza.

Bardzo ciekawe informacje

popieram ciekawa informacja

Z tą uwagę, że zupa pomidorowa z koprem solonym ,,odstałym" jest lepsza to chyba chodzi o to że kiedyś nie było świeżego kopru przez cały rok i przechowywano go albo suszony albo solony .Ten solony jak się ,, przegryzł " z solą był po prostu bardziej esencjonalny. Sama kiedyś tak koper robiłam ale nie potwierdzam by nadawał pomidorówce smaku zupy rakowej . No może zbliżony bo rakową ( i pomidorową ) robi się na mocnym rosole . Pomidorowej nadają smak i kolor pomidory, rakowej masło rakowe i ,,kolor" zdrapany z ugotowanych a potem wyprażonych w piekarniku skorupek rakowych.

ciekawy pomysł z tym koprem