@asiatok - a co się takiego zadziało i dlaczego śliwki były niedobre, że aż trzeba było je wyrzucić? Ja zawsze śliwki próbuję, okrawam z części obitych czy jakichś dziwnie wyglądających. Nigdy nie zdarzyło mi się wyrzucić, stąd moje pytanie. Raz mi rozgotowane owoce skisły tuż przed burzą, bo stały ciepłe, w garnku ze stali nierdzewnej, pod pokrywką i nie stygły, jak w każdych innych garach. Po kilku godzinach po prostu skisły :/ A miały już dodany cukier i przyprawy - czekały tylko na odparowanie, ale byłam zajęta czymś pilnym, nie miałam czasu ich pilnować, więc odstawiłam na bok "na później"...

@NiePieprz.pl to nie jest nic nowego! Bo z tego, co ja kojarzę i pamiętam ze swojego dzieciństwa, a było to już spory czas temu, to zarówno powidła bez mieszania, jak i powidła w piekarniku (kiedyś gazowym lub przy piecu na węgiel i drzewo) robiło się już wówczas - moja babcia i jej siostry mieszkające piętro wyżej miały szerokie miedziane rondle (chyba ok. 10 litrów pojemności) i w takich zostawiało się węgierki (koniecznie ta odmiana) na płycie kuchennej, bez ruszania i parowały sobie powolutku, aż zgęstniały do odpowiedniej konsystencji :) Na wierzchu robiła się "skórka" śliwkowa, taki gruby lśniący kożuch, gładki i dość suchy (nie lepił się do palca). Pamiętam też, że kuchenny piec miał niżej "piekarnik", gdzie piekło się ziemniaki, chleb czy właśnie wsuwało brytfankę z mięsem albo śliwkami (jabłkami). Potem doszły kuchenki gazowe, ale piec kuchenny pozostał jako dodatkowy jeszcze na wiele lat. Stąd znam te metody gotowania powideł.

ja jeszcze powideł nie robiłam, muszę zrobić, może w przyszłym roku :)

muszę wypróbować :)

z tym octem myślę najszybszy sposób :-)

znowu pojawiły się minusy :-) , podziwiam cierpliwość :-) tej osoby :-).

Nie znam takiej metody

Bardzo smaczne są takie powidła.

słyszałam pozytywne opinie na temat tej metody